‘Een meubel van edelhout en zuiver ambachtelijk gemaakt, wordt, om het tegen beschadigen en breken te beschermen, verzonden in een krat. Iemand die zoo’n pakket thuis krijgt, zegt hoogstens: goed verpakt. Maar nog nooit was vastgelegd, dat zoo’n krat een vrije timmermethode vertegenwoordigt, die recht op het doel afgaat. Met de sobere middelen, waarmee het is samengesteld is het sterker dan z’n edele inhoud. (…) Daarom moest er eindelijk eens iemand zijn, die het krat verkoos boven het ‘meubel’.’
Aldus Gerrit Rietveld. Gedegen opgeleid in de meubelmakerij heeft hij toch een hekel aan de traditionele zware, massieve meubels die er gemaakt worden. Kan het ook anders? Logischer? Beter? Frisser? En dat kon. Goedkoper ook. Want de socialistische Gerrit had veel vrienden die niet zoveel geld hadden. Met zijn revolutionaire kratmeubelen konden ook zij modernistisch en fris meubilair in huis halen.
Een modernistische pionier, manusje van alles. Gerrit was vormgever, meubelmaker én architect. Zijn mecenas, mevrouw Schröder, gaf hem veel opdrachten. Hun bekendste samenwerking is te bewonderen in Utrecht. Het Rietveld-Schröderhuis is tegenwoordig Werelderfgoed!
